«Η μητέρα γη είναι πηγή ζωής, δεν είναι πόρος φυσικής ενέργειας»
— Ένας ινδιάνος σε ντοκιμαντέρ
image source
«Ο σύγχρονος άνθρωπος στις πόλεις» ήταν πάντοτε μία πρόταση που ήθελα να είναι ο τίτλος από μία σειρά υλοποιήσεων. Έχει τις ρίζες της στην περίοδο που ήμουν φοιτητής κινηματογράφου. Δηλαδή περίπου από το 1997. Έμενα στο Μετς, Παρμενίδου 22 και ήμουν 25 ετών. Εκεί με παρέα μία κουρδιστή μηχανή φιλμ των 16mm είχα άτυπα ιδρύσει μία εταιρεία παραγωγής ταινιών με τον τίτλο «κινηματογράφος των πόλεων». Έχω ένα «θέμα» με τις πόλεις. Τις μεγάλες πόλεις. Τις αγαπώ. Αν με τοποθετούσε κάποιος σε ένα βουνό, ακόμα και με όλες τις ανέσεις, πολύ σύντομα θα ένιωθα βαρετά. Λοιπόν….
Οι επόμενες κινήσεις της σειράς «Ο σύγχρονος άνθρωπος στις πόλεις» θα είναι μάλλον το τύπωμα μίας μεγάλης νουβέλας ή μικρού μυθιστορήματος (όπως προτιμάτε πείτε το) με τον τίτλο «Οι Αθώοι» καθώς και ένα βιβλίο με πεζοποιήματα, όπως μου τα έχουν χαρακτηρίσει, με τον τίτλο «Δωμάτιο 1205». Στους «Αθώους» αξίζει να σημειωθεί (όπως λένε) πως κεντρική ηρωίδα είναι και πάλι η Μάγια (ηρωίδα επίσης στα δύο έργα του παρόντος βιβλίου).
Για την ιστορία και μόνο να αναφέρω πως έχει εμφανιστεί ξανά κείμενο μου σε μία σειρά διηγημάτων από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2000. Χωρίς να το έχω πολυσκεφτεί είχα πάρει μέρος και τελικά κερδίσει τη δημοσίευση στη συλλογή των εκδόσεων με ένα διήγημα με τον τίτλο «Στον 12.09». Έκτοτε σιγή.
Τώρα στο γιατί αποφάσισα πως είναι προτιμότερο να τυπώσω ο ίδιος το βιβλίο μου από το να εμπιστευτώ εκδότη είναι μία ιστορία για την οποία αξίζει να ειπωθούν πολλά και οδυνηρά λόγια.